وقتی ام القرای کشورهای عربی را می بینم اینطور زمین گیر شده، یا وقتی به اوضاع مردم سوریه، عراق، بحرین، افغانستان و کلی کشور دیگه نگاه می کنم دلم می سوزه. دلم می سوزه ولی افتخار می کنم. افتخار می کنم به کشورم، مردم سرزمینم ومهمتر از اینها رهبرم. افتخار می کنم وقتی می بینم همه فتنه هایی که اینها دچارش شده اند یکروز در سرزمین ما اجرا شده و نتیجه ای ندیده اند که هیچ، خاری هم در چشم خودشان شده. بنی صدرها، مجاهدین خلق ها، طبس ها، گنبدها، کردستان ها، 18تیرها، مجلس ششم ها، هشتاد و هشت ها و ... ها را فراموش نکنیم. حرف آخرم اینکه دست خدا را ببینیم و خدا را فراموش نکنیم.
