کمی دیر ولی یکدفعه یاد صحبت های حاج آقا طائب درباره أم الأئمه، خدیجه کبری سلام الله علیها افتادم. صحبت هایی که شناخت و ارادت من را نسبت به حضرت خدیجه سلام الله علیها چندین برابر کرد و از آن جلسه به بعد هر وقت نامی از ایشان می آید، قلبم، با غرور و سرشار از محبت می تپد. کلیپ صوتی زیر که از صحبت های حاج آقا طائب تهیه شده تقدیم به مادر مظلوممان حضرت خدیجه کبری
السلام علیک یا خدیجه الکبری...
دریافت کلیپ صوتی
حجم: 1.65 مگابایت
مطلبی بسیار زیبا داخل یک وبلاگ دیدم که دوست دارم شما هم بخوانید:
(به نقل از یک استاد دانشگاه:) چندین سال قبل برای تحصیل در دانشگاه سانتا کلارا کالیفرنیا، وارد ایالات متحده شده بودم. سه چهار ماه از شروع سال تحصیلی گذشته بود که یک کار گروهی برای دانشجویان تعیین شد که در گروه های پنج شش نفری با برنامه زمانی مشخصی باید انجام می شد.
دقیقا یادمه از دختر آمریکایی که درست توی نیمکت بغلیم مینشست و اسمش کاترینا بود پرسیدم که برای این کار گروهی تصمیمش چیه؟ گفت اول باید برنامه زمانی رو ببینه، ظاهرا برنامه دست یکی از دانشجوها به اسم فیلیپ بود. پرسیدم فیلیپ رو میشناسی؟
امشب ولیمه سفر کربلای یکی از عموها بود. داخل حیاط، سفره بزرگی انداخته بودند و تعداد زیادی از اقوام دعوت بودند. جایتان خالی افطاری با صفایی بود. نه به خاطر محتویات سفره افطاری بلکه به خاطر صفا و صمیمیتی که بود. بعد از صرف افطار و چند دقیقه ای بگو بخند، یکی از اقوام که روحانی بود جلو ایستاد تا نماز را به جماعت بخوانیم. بین دو نماز رو به جمعیت کرد و بعد از صحبت درباره استحباب ولیمه سفر کربلا (که یعنی بقیه هم یاد بگیرند و از این کارها بکنند!)، نکته ای تکان دهنده در مورد روزه داری گفت. وقتی برگشتیم ،داخل اینترنت جستجویی کردم، اصل روایت را پیدا کردم و مشروح آن را آوردم:
